[ Pobierz całość w formacie PDF ]
godzinami i zmawiamy się przeciwko trzem drobnym kryminalistom, byłym sę-
dziom, którzy w tej chwili grają pewnie w remika.
Nie są tacy głupi zauważył York.
Nie, ale nieudolni. Chcą złapać w sidła nieodpowiednią osobę.
To raczej my wybraliśmy nieodpowiednią osobę.
Nie. Oni.
Rozdział 19
Faks przyszedł z inspektoratu regionalnego Zarządu Głównego Więziennictwa
w Waszyngtonie. Adresatem był M. Emmitt Broon, naczelnik Trumble. Oschłym,
acz standardowym językiem inspektor poinformował go, że przejrzał więzienny
dziennik odwiedzin i zaniepokoiła go liczba wizyt niejakiego Trevora Carsona,
adwokata trójki osadzonych w Trumble penitencjariuszy. Doszło do tego, że me-
cenas bywał u nich niemal codziennie.
Chociaż każdy osadzony miał konstytucyjne prawo do spotkań z adwokatem,
władze więzienia mogły regulować ich częstotliwość. Dlatego inspektor wpro-
wadzał zarządzenie, według którego wizyty mogły odbywać się tylko we wtorki,
czwartki i soboty, od piętnastej do osiemnastej. W wyjątkowych przypadkach, gdy
osadzony udowodni naczelnikowi konieczność częstszych spotkań, ten może się
na nie zgodzić.
Zarządzenie wchodziło w życie ze skutkiem natychmiastowym i miało obo-
wiązywać przez trzy miesiące.
Zwietnie naczelnik był bardzo zadowolony. Niemal codzienne wizyty Tre-
vora jemu też wydały się trochę podejrzane. Owszem, przesłuchał strażników
z biura przepustek i strażnika z rozmównicy, lecz niczego nie ustalił. Link, ten,
który odprowadzał Trevora do gabinetu adwokackiego i za każdą wizytę po-
bierał cztery dychy, powiedział mu, że mecenas Carson i pan Spicer rozmawiają
o procesach, odwołaniach i temu podobnych rzeczach.
W kółko o tym samym dodał.
I zawsze przeszukujecie jego teczkę? spytał naczelnik.
Zawsze odparł Link.
Naczelnik chciał być uprzejmy i osobiście zatelefonował do mecenasa Carso-
na. Odebrała jakaś kobieta.
Kancelaria rzuciła niegrzecznie do słuchawki.
Z mecenasem Carsonem poproszę.
Kto mówi?
Emmitt Broon.
Mecenas śpi.
140
Rozumiem. Czy mogłaby go pani obudzić? Jestem naczelnikiem więzienia
federalnego w Trumble i muszę z nim porozmawiać.
Chwileczkę.
Czekał dość długo.
Przepraszam, ale nie mogę go dobudzić powiedziała kilka minut póz-
niej. Mógłby do pana oddzwonić?
Nie, nie trzeba. Wyślę mu faks.
Pomysł szwindlu na odwyrtkę przyszedł mu do głowy podczas niedzielnej
partyjki golfa. Dojrzewał w miarę postępu gry i, chodząc po murawie, po piasku
i pod drzewami, York nabierał coraz większego przekonania, że plan jest absolut-
nie genialny. Przy czternastym dołku pożegnał się z przyjaciółmi i zadzwonił do
Teddy ego.
Zastosują taktykę przeciwników i odwrócą uwagę od Ala Konyersa. Nie mieli
nic do stracenia.
York sporządził projekt listu i przekazał go jednemu z najlepszych fałsze-
rzy z wydziału dokumentów. Nowego korespondenta ochrzcili nazwiskiem Brant
White, a jego pierwszy list został napisany na zwykłym, białym, choć kosztow-
nym papierze.
Drogi Ricky,
Przeczytałem Twój anons i bardzo mi się spodobał. Mam pięć-
dziesiąt pięć lat, jestem w znakomitej formie fizycznej i szukam przy-
jaciela, z którym mógłbym korespondować, choć nie tylko. Kupiliśmy
z żoną dom w Palm Valley niedaleko Neptune Beach. Przyjedziemy
tam za trzy tygodnie i zostaniemy dwa miesiące.
Jeśli mój list Cię zainteresuje, przyślij zdjęcie. Jeżeli mi się
spodoba, podam Ci więcej szczegółów.
Brant
Adres zwrotny: Upper Darby, Pensylwania 19082, skrytka pocztowa 88645.
%7łeby zaoszczędzić kilka dni, specjaliści z wydziału dokumentów nakleili na
kopertę znaczek ze stemplem z Filadelfii i samolotem dostarczyli list do Jackso-
nville. Tam czekał już Klockner, który osobiście włożył go do skrytki Aladdin
North w Neptune Beach. Był poniedziałek.
We wtorek Trevor uciął sobie popołudniową drzemkę, odebrał pocztę i ruszył
na zachód znajomą drogą do Trumble. W biurze przepustek powitali go znajomi
strażnicy, Mackey i Vince. Wpisawszy się do znajomej księgi, którą podsunął mu
stary znajomy Rufus, poszedł za Linkiem do rozmównicy. Spicer już czekał.
141
Zaczynają mnie wypytywać powiedział Link, wchodząc do gabinetu.
Spicer nawet nie podniósł głowy. Trevor wręczył strażnikowi dwie dwudziest-
ki, a ten błyskawicznie schował je do kieszeni.
Kto? spytał Trevor, otwierając walizeczkę. Spicer wciąż czytał gazetę.
Naczelnik.
Cholera jasna, przecież obciął mi wizyty. Czego jeszcze chce?
Nie rozumiesz? mruknął Spicer, nie odrywając wzroku od tabel z wyni-
kami. Nasz Link jest wkurzony, bo za mało dostaje. Prawda, Link?
Właśnie. Nie wiem, co tu knujecie, ale jeśli zaostrzę kontrolę, ani chybi
będziecie mieli kłopoty. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl aikidobyd.xlx.pl
godzinami i zmawiamy się przeciwko trzem drobnym kryminalistom, byłym sę-
dziom, którzy w tej chwili grają pewnie w remika.
Nie są tacy głupi zauważył York.
Nie, ale nieudolni. Chcą złapać w sidła nieodpowiednią osobę.
To raczej my wybraliśmy nieodpowiednią osobę.
Nie. Oni.
Rozdział 19
Faks przyszedł z inspektoratu regionalnego Zarządu Głównego Więziennictwa
w Waszyngtonie. Adresatem był M. Emmitt Broon, naczelnik Trumble. Oschłym,
acz standardowym językiem inspektor poinformował go, że przejrzał więzienny
dziennik odwiedzin i zaniepokoiła go liczba wizyt niejakiego Trevora Carsona,
adwokata trójki osadzonych w Trumble penitencjariuszy. Doszło do tego, że me-
cenas bywał u nich niemal codziennie.
Chociaż każdy osadzony miał konstytucyjne prawo do spotkań z adwokatem,
władze więzienia mogły regulować ich częstotliwość. Dlatego inspektor wpro-
wadzał zarządzenie, według którego wizyty mogły odbywać się tylko we wtorki,
czwartki i soboty, od piętnastej do osiemnastej. W wyjątkowych przypadkach, gdy
osadzony udowodni naczelnikowi konieczność częstszych spotkań, ten może się
na nie zgodzić.
Zarządzenie wchodziło w życie ze skutkiem natychmiastowym i miało obo-
wiązywać przez trzy miesiące.
Zwietnie naczelnik był bardzo zadowolony. Niemal codzienne wizyty Tre-
vora jemu też wydały się trochę podejrzane. Owszem, przesłuchał strażników
z biura przepustek i strażnika z rozmównicy, lecz niczego nie ustalił. Link, ten,
który odprowadzał Trevora do gabinetu adwokackiego i za każdą wizytę po-
bierał cztery dychy, powiedział mu, że mecenas Carson i pan Spicer rozmawiają
o procesach, odwołaniach i temu podobnych rzeczach.
W kółko o tym samym dodał.
I zawsze przeszukujecie jego teczkę? spytał naczelnik.
Zawsze odparł Link.
Naczelnik chciał być uprzejmy i osobiście zatelefonował do mecenasa Carso-
na. Odebrała jakaś kobieta.
Kancelaria rzuciła niegrzecznie do słuchawki.
Z mecenasem Carsonem poproszę.
Kto mówi?
Emmitt Broon.
Mecenas śpi.
140
Rozumiem. Czy mogłaby go pani obudzić? Jestem naczelnikiem więzienia
federalnego w Trumble i muszę z nim porozmawiać.
Chwileczkę.
Czekał dość długo.
Przepraszam, ale nie mogę go dobudzić powiedziała kilka minut póz-
niej. Mógłby do pana oddzwonić?
Nie, nie trzeba. Wyślę mu faks.
Pomysł szwindlu na odwyrtkę przyszedł mu do głowy podczas niedzielnej
partyjki golfa. Dojrzewał w miarę postępu gry i, chodząc po murawie, po piasku
i pod drzewami, York nabierał coraz większego przekonania, że plan jest absolut-
nie genialny. Przy czternastym dołku pożegnał się z przyjaciółmi i zadzwonił do
Teddy ego.
Zastosują taktykę przeciwników i odwrócą uwagę od Ala Konyersa. Nie mieli
nic do stracenia.
York sporządził projekt listu i przekazał go jednemu z najlepszych fałsze-
rzy z wydziału dokumentów. Nowego korespondenta ochrzcili nazwiskiem Brant
White, a jego pierwszy list został napisany na zwykłym, białym, choć kosztow-
nym papierze.
Drogi Ricky,
Przeczytałem Twój anons i bardzo mi się spodobał. Mam pięć-
dziesiąt pięć lat, jestem w znakomitej formie fizycznej i szukam przy-
jaciela, z którym mógłbym korespondować, choć nie tylko. Kupiliśmy
z żoną dom w Palm Valley niedaleko Neptune Beach. Przyjedziemy
tam za trzy tygodnie i zostaniemy dwa miesiące.
Jeśli mój list Cię zainteresuje, przyślij zdjęcie. Jeżeli mi się
spodoba, podam Ci więcej szczegółów.
Brant
Adres zwrotny: Upper Darby, Pensylwania 19082, skrytka pocztowa 88645.
%7łeby zaoszczędzić kilka dni, specjaliści z wydziału dokumentów nakleili na
kopertę znaczek ze stemplem z Filadelfii i samolotem dostarczyli list do Jackso-
nville. Tam czekał już Klockner, który osobiście włożył go do skrytki Aladdin
North w Neptune Beach. Był poniedziałek.
We wtorek Trevor uciął sobie popołudniową drzemkę, odebrał pocztę i ruszył
na zachód znajomą drogą do Trumble. W biurze przepustek powitali go znajomi
strażnicy, Mackey i Vince. Wpisawszy się do znajomej księgi, którą podsunął mu
stary znajomy Rufus, poszedł za Linkiem do rozmównicy. Spicer już czekał.
141
Zaczynają mnie wypytywać powiedział Link, wchodząc do gabinetu.
Spicer nawet nie podniósł głowy. Trevor wręczył strażnikowi dwie dwudziest-
ki, a ten błyskawicznie schował je do kieszeni.
Kto? spytał Trevor, otwierając walizeczkę. Spicer wciąż czytał gazetę.
Naczelnik.
Cholera jasna, przecież obciął mi wizyty. Czego jeszcze chce?
Nie rozumiesz? mruknął Spicer, nie odrywając wzroku od tabel z wyni-
kami. Nasz Link jest wkurzony, bo za mało dostaje. Prawda, Link?
Właśnie. Nie wiem, co tu knujecie, ale jeśli zaostrzę kontrolę, ani chybi
będziecie mieli kłopoty. [ Pobierz całość w formacie PDF ]