[ Pobierz całość w formacie PDF ]
jest bardzo subtelnym, łagodnym ruchem, który występuje w skandze formowania.
Ale jeśli zaczyna spekulować o tym, co wie i widzi... Póki nie ma takich myśli, nie ma problemu. Ale gdy tylko
takie myśli się pojawią, powstaje kłopot. Jak powiedziano: Otwarcie ust to pomyłka. Utrzymywanie myśli to błąd .
Gdy tylko powstanie złudna myśl, pojawią się problemy (zobacz objaśnienie 34 (str. 132)).
Może popełnić błąd, wysuwając cztery wypaczone, błędne teorie, które są całkowitym wymysłem opartym na
sofistyce nieśmiertelności. Całkowity wymysł odnosi się do natury, która jest całkowitym wymysłem i przywiązaniem
omówiłem ją wcześniej. Jest to rodzaj złudnego przywiązania. Ten człowiek przywiązuje się do czegoś, co nie jest
prawdziwe.
Po pierwsze, ów człowiek kontempluje zródło przemian. Widząc ruch i przepływ,
mówi o zmianie. Widząc ciągłość, mówi o stałości. Tam, gdzie coś postrzega, mówi
o tworzeniu. Gdzie nie postrzega niczego, mówi o niszczeniu. Mówi, że nieprze-
rwana ciągłość przyczyn jest wzrostem i że przerwy w ciągłości są zmniejszaniem.
Mówi, że powstawanie wszystkich rzeczy jest istnieniem i że ginięcie wszystkich rze-
czy jest nieistnieniem. Rozsądek pokazuje, że jego rozumowanie doprowadziło do
sprzecznych poglądów. Gdy ktoś przychodzi po Dharmę, pytając o jej znaczenie, on
odpowiada: Jestem żywy i martwy, istnieję i nie istnieję, wzrastam i maleję . Zawsze
mówi w sposób wprowadzający w pomieszanie, sprawiając, że ta osoba zapomina, co
zamierzała powiedzieć.
Po pierwsze, ów człowiek, który jest bliski wejścia na ścieżkę pomieszania, kontempluje zródło przemiany w swej
skandze formowania. Widząc ruch i przepływ, mówi o zmianie. Obserwuje przepływ skandhy formowania i mówi,
że występują w nim zmiany. Widząc ciągłość, mówi o stałości. Gdy widzi, że skandha formowania trwa bezustannie,
nazywa to stałością. Stałe znaczy niezmienne. Zmiana implikuje niestałość, natomiast brak zmiany implikuje stałość.
Tam, gdzie coś postrzega, mówi o tworzeniu. Kiedy kontempluje skandhę formowania, niektóre obszary są dla
niego widzialne. Widzi subtelne ruchy i opisuje je jako tworzenie . Gdzie nie postrzega niczego, mówi o niszczeniu.
Nie może dostrzec bardzo drobnych ruchów skandhy formowania, więc mówi, że jest to niszczenie . Inaczej mówiąc,
postrzega wydarzenia w osiemdziesięciu tysiącach wielkich eonów, więc mówi, że zaistniały. Nie widzi wydarzeń poza
osiemdziesięcioma tysiącami eonów, więc mówi, że przestały istnieć. Przypomina to poprzednie przypadki.
Mówi, że nieprzerwana ciągłość przyczyn jest wzrostem. Kiedy przyczyny ciągną się bez przerwy, mówi, że jest
wzrost. To inny aspekt skandhy formowania, którą postrzega. I że przerwy w ciągłości są zmniejszaniem. W ciągłości
występują przerwy, a on nazywa je zmniejszaniem. Na przykład, kiedy dwudziestu pięciu mędrców opisywało swoje
doskonałe wglądy, jeden z nich mówił o przerwie pomiędzy wdechem i wydechem. To również jest przerwa . On
przerwy w ciągłości nazywa zmniejszaniem . Ale nie powinniście kierować się jego teoriami, bo wymyśla własną
terminologię opartą na swoich spostrzeżeniach, a one są zasadniczo nieprawdziwe. Nie szukajcie racjonalnych zasad
w jego teoriach. Po prostu je wymyślił i są całkowicie nieracjonalne. Właśnie dlatego uważane są za poglądy sekt
zewnętrznych. Nie zawierają prawdy.
Mówi, że powstawanie wszystkich rzeczy jest istnieniem. Obserwuje, jak rzeczy powstają w skandze formowania
i nazywa to istnieniem. I że ginięcie wszystkich rzeczy jest nieistnieniem. Miejsce, gdzie wszystko umiera i nie istnieje
nic, nazywa nieistniejącym . To są cztery wypaczone teorie. Rozsądek pokazuje, że jego rozumowanie doprowadziło
do sprzecznych poglądów. Jeśli analizujecie jego teorie w świetle rozsądku, zobaczycie, że wszystkie są błędne. Użył
umysłu w niewłaściwy sposób. Gdy przychodzi ktoś po Dharmę, pytając o jej znaczenie, prosząc o pouczenia na temat
zasad buddyzmu, on odpowiada tej osobie: Jestem żywy i martwy, istnieję i nie istnieję, wzrastam i maleję .
Zawsze mówi w sposób wprowadzający w pomieszanie. Niezmiennie broni dwóch stron sprawy. Jeśli nie mówi
o istnieniu, to mówi o nieistnieniu. Jeśli nie omawia pustki, omawia formę. Ponieważ mówi z punktu widzenia dwóch
stron, nie może znalezć Drogi Zrodka, sprawiając, że ta osoba, która poszukuje Dharmy, zapomina, co zamierzała
powiedzieć. Słysząc bezsensowne wyjaśnienia tego człowieka, zapytujący zapomina wszystkie swoje pytania i nie może
sobie przypomnieć, jakich pouczeń szukał. Jakbyście nazwali taki rodzaj pouczenia? Ludzie przychodzą, bo pragną
zrozumieć, ale kultywujący tak długo mąci im w głowach, aż stracą poczucie tego, co słuszne. Tracą nie tylko swój
sposób myślenia, ale również swą pierwotną mądrość i jasność umysłu. Ten człowiek jest pomieszany i innych również
wprawia w pomieszanie.
Po drugie, ów człowiek wnikliwie kontempluje swój umysł i stwierdza, że wszystko
jest nieistniejące. Jego urzeczywistnienie oparte jest na nieistnieniu. Kiedy ktoś
przychodzi zadać mu pytania, odpowiada tylko jednym słowem. Mówi tylko nie .
Poza mówieniem nie , nic nie mówi.
Ten człowiek zna tylko nicość, a więc mówi w szalony sposób. Zaprzecza istnieniu wszystkiego. O co byście go nie
zapytali, on mówi nie . To jedyne słowo, jakie wypowiada. Po drugie, ów człowiek wnikliwie kontempluje i sprawdza
swój umysł i stwierdza, że wszystko jest nieistniejące. Pośród dwunastu kategorii żyjących istot, czuje, że w umyśle [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl aikidobyd.xlx.pl
jest bardzo subtelnym, łagodnym ruchem, który występuje w skandze formowania.
Ale jeśli zaczyna spekulować o tym, co wie i widzi... Póki nie ma takich myśli, nie ma problemu. Ale gdy tylko
takie myśli się pojawią, powstaje kłopot. Jak powiedziano: Otwarcie ust to pomyłka. Utrzymywanie myśli to błąd .
Gdy tylko powstanie złudna myśl, pojawią się problemy (zobacz objaśnienie 34 (str. 132)).
Może popełnić błąd, wysuwając cztery wypaczone, błędne teorie, które są całkowitym wymysłem opartym na
sofistyce nieśmiertelności. Całkowity wymysł odnosi się do natury, która jest całkowitym wymysłem i przywiązaniem
omówiłem ją wcześniej. Jest to rodzaj złudnego przywiązania. Ten człowiek przywiązuje się do czegoś, co nie jest
prawdziwe.
Po pierwsze, ów człowiek kontempluje zródło przemian. Widząc ruch i przepływ,
mówi o zmianie. Widząc ciągłość, mówi o stałości. Tam, gdzie coś postrzega, mówi
o tworzeniu. Gdzie nie postrzega niczego, mówi o niszczeniu. Mówi, że nieprze-
rwana ciągłość przyczyn jest wzrostem i że przerwy w ciągłości są zmniejszaniem.
Mówi, że powstawanie wszystkich rzeczy jest istnieniem i że ginięcie wszystkich rze-
czy jest nieistnieniem. Rozsądek pokazuje, że jego rozumowanie doprowadziło do
sprzecznych poglądów. Gdy ktoś przychodzi po Dharmę, pytając o jej znaczenie, on
odpowiada: Jestem żywy i martwy, istnieję i nie istnieję, wzrastam i maleję . Zawsze
mówi w sposób wprowadzający w pomieszanie, sprawiając, że ta osoba zapomina, co
zamierzała powiedzieć.
Po pierwsze, ów człowiek, który jest bliski wejścia na ścieżkę pomieszania, kontempluje zródło przemiany w swej
skandze formowania. Widząc ruch i przepływ, mówi o zmianie. Obserwuje przepływ skandhy formowania i mówi,
że występują w nim zmiany. Widząc ciągłość, mówi o stałości. Gdy widzi, że skandha formowania trwa bezustannie,
nazywa to stałością. Stałe znaczy niezmienne. Zmiana implikuje niestałość, natomiast brak zmiany implikuje stałość.
Tam, gdzie coś postrzega, mówi o tworzeniu. Kiedy kontempluje skandhę formowania, niektóre obszary są dla
niego widzialne. Widzi subtelne ruchy i opisuje je jako tworzenie . Gdzie nie postrzega niczego, mówi o niszczeniu.
Nie może dostrzec bardzo drobnych ruchów skandhy formowania, więc mówi, że jest to niszczenie . Inaczej mówiąc,
postrzega wydarzenia w osiemdziesięciu tysiącach wielkich eonów, więc mówi, że zaistniały. Nie widzi wydarzeń poza
osiemdziesięcioma tysiącami eonów, więc mówi, że przestały istnieć. Przypomina to poprzednie przypadki.
Mówi, że nieprzerwana ciągłość przyczyn jest wzrostem. Kiedy przyczyny ciągną się bez przerwy, mówi, że jest
wzrost. To inny aspekt skandhy formowania, którą postrzega. I że przerwy w ciągłości są zmniejszaniem. W ciągłości
występują przerwy, a on nazywa je zmniejszaniem. Na przykład, kiedy dwudziestu pięciu mędrców opisywało swoje
doskonałe wglądy, jeden z nich mówił o przerwie pomiędzy wdechem i wydechem. To również jest przerwa . On
przerwy w ciągłości nazywa zmniejszaniem . Ale nie powinniście kierować się jego teoriami, bo wymyśla własną
terminologię opartą na swoich spostrzeżeniach, a one są zasadniczo nieprawdziwe. Nie szukajcie racjonalnych zasad
w jego teoriach. Po prostu je wymyślił i są całkowicie nieracjonalne. Właśnie dlatego uważane są za poglądy sekt
zewnętrznych. Nie zawierają prawdy.
Mówi, że powstawanie wszystkich rzeczy jest istnieniem. Obserwuje, jak rzeczy powstają w skandze formowania
i nazywa to istnieniem. I że ginięcie wszystkich rzeczy jest nieistnieniem. Miejsce, gdzie wszystko umiera i nie istnieje
nic, nazywa nieistniejącym . To są cztery wypaczone teorie. Rozsądek pokazuje, że jego rozumowanie doprowadziło
do sprzecznych poglądów. Jeśli analizujecie jego teorie w świetle rozsądku, zobaczycie, że wszystkie są błędne. Użył
umysłu w niewłaściwy sposób. Gdy przychodzi ktoś po Dharmę, pytając o jej znaczenie, prosząc o pouczenia na temat
zasad buddyzmu, on odpowiada tej osobie: Jestem żywy i martwy, istnieję i nie istnieję, wzrastam i maleję .
Zawsze mówi w sposób wprowadzający w pomieszanie. Niezmiennie broni dwóch stron sprawy. Jeśli nie mówi
o istnieniu, to mówi o nieistnieniu. Jeśli nie omawia pustki, omawia formę. Ponieważ mówi z punktu widzenia dwóch
stron, nie może znalezć Drogi Zrodka, sprawiając, że ta osoba, która poszukuje Dharmy, zapomina, co zamierzała
powiedzieć. Słysząc bezsensowne wyjaśnienia tego człowieka, zapytujący zapomina wszystkie swoje pytania i nie może
sobie przypomnieć, jakich pouczeń szukał. Jakbyście nazwali taki rodzaj pouczenia? Ludzie przychodzą, bo pragną
zrozumieć, ale kultywujący tak długo mąci im w głowach, aż stracą poczucie tego, co słuszne. Tracą nie tylko swój
sposób myślenia, ale również swą pierwotną mądrość i jasność umysłu. Ten człowiek jest pomieszany i innych również
wprawia w pomieszanie.
Po drugie, ów człowiek wnikliwie kontempluje swój umysł i stwierdza, że wszystko
jest nieistniejące. Jego urzeczywistnienie oparte jest na nieistnieniu. Kiedy ktoś
przychodzi zadać mu pytania, odpowiada tylko jednym słowem. Mówi tylko nie .
Poza mówieniem nie , nic nie mówi.
Ten człowiek zna tylko nicość, a więc mówi w szalony sposób. Zaprzecza istnieniu wszystkiego. O co byście go nie
zapytali, on mówi nie . To jedyne słowo, jakie wypowiada. Po drugie, ów człowiek wnikliwie kontempluje i sprawdza
swój umysł i stwierdza, że wszystko jest nieistniejące. Pośród dwunastu kategorii żyjących istot, czuje, że w umyśle [ Pobierz całość w formacie PDF ]