[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Bezpieczeństwa Rzeszy z 28 listopada 1941 roku.
Już sama historia powstania obozu łódzkiego wskazuje na to, że nie była
to instytucja o charakterze prewencyjno-wychowawczym. Dzieci polskie
wyjęto spod wszelkiej ochrony prawnej, a do obozu wysyłano je na
podstawie nie kontrolowanych decyzji administracyjnych, opartych na
jednostronnych informacjach najczęściej policji. Decyzje podejmowano
bez orzeczenia sądu i bez określenia czasu zesłania.
Charakteru obozu w Aodzi nie należy też oceniać na podstawie jego
oficjalnej nazwy i formalnie określonego zarządzeniami normatywnymi
zadania ochrony młodzieży niemieckiej przed zaniedbaną młodzieżą polską"
lecz na podstawie stanu faktycznego, stosowanej praktyki i
rzeczywistych celów.
Reinhard Heydrich sformułował program wychowania" młodzieży następująco:
Dla młodocianych Polaków nie wchodzą w rachubę żadne środki wychowania
poza wdrożeniem do porządku, czystości i pracy. W zakresie wiadomości i
umiejętności powinni tylko tyle przyswoić, by potrafili przeczytać prostą
instrukcję pracy, zrozumieć ją i odpowiednio zastosować" 10*.
Bardziej szczegółową instrukcję w zakresie pracy niewolniczej w obozie
72
łódzkim opracowała policja kryminalna (Kriminalpolizeistelle) w Aodzi10S.
Selekcja rasowa w obozie odbywała się natomiast w myśl znanych wytycznych
Heinricha Himmlera.
Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt miał
charakter obozu koncentracyjnego w takim znaczeniu, w jakim określa je
prawo międzynarodowe, orzecznictwo norymberskie i nauka, z tą różnicą, że
był on przeznaczony dla dzieci i młodzieży narodowości polskiej, w wieku
poniżej 16 lat.
Systematyzując przyczyny zsyłania do tego obozu, dokumentacja niemiecka
sklasyfikowała je następująco: wałęsanie się" w miejscach publicznych,
brak mieszkania, uchylanie się od pracy przymusowej, podejrzenie
0 uczestniczenie w ruchu oporu, pochodzenie z rodzin odmawiających
podpisania Volkslisty, pobyt rodziców w obozie lub więzieniu albo tam
zmarłych oraz upośledzenie fizyczne i psychiczne, a także bez określonych
przyczyn.
Należy stwierdzić, że urzędowe informacje niemieckie o popełnionych przez
małoletnich wykroczeniach i występkach nie stanowią jakiegokolwiek dowodu
w sensie prawnym. Z reguły brak jest podstawowych szczegółów zarzutu, a
więc miejsca, czasu popełnionego czynu, przedmiotu
1 wartości szkody, osoby poszkodowanej itp.
Uzasadnienie wniosków o skierowanie do obozu zawierało przykładowo
następujące stwierdzenia:
chłopiec nie wykonuje swojej pracy, trudni się nielegalnym handlem,
złapano go na drobnej kradzieży;
przebywał w obozie w Mysłowicach;
nielegalnie nabył karty żywnościowe.
Pewna, nieznaczna ilość wniosków zawiera już bardziej skonkretyzowane
zarzuty, jak np.:
jest członkiem bandy złodziei i szabrowników, zajmującej się kradzieżą
kart żywnościowych i sprzedającej wykupione towary po paserskich cenach;
chłopiec wraz z bratem Franciszkiem uprawia nielegalny handel, obaj
jeżdżą w tym celu do Generalnej Guberni; matka poszukiwana przez policję
za to samo;
kradnie z innymi dziećmi owoce w ogrodach, zwłaszcza obywateli
niemieckich; matka nie troszczy się o niego, ojciec nie żyje;
nielegalne przekroczenie granicy z sumą 720 RM.
Licznie reprezentowana i charakterystyczna ze względu na niezwykle ciężką
sytuację rodzinną i bytową jest następująca motywacja:
ojciec w obozie koncentracyjnym, matka Polka ma zły wpływ na
dziewczynę, która włóczy się i dwa razy była zatrzymana przez policję;
chłopiec włóczy się i żebrze, użebrane rzeczy musi odnosić do domu,
matka nie żyje;
73
ojciec nie żyje, chłopiec włóczy się po ulicy; młodszy brat Henryk
przebywa już w obozie w Aodzi;
chłopiec włóczy się i nie chodzi do szkoły, zarabia odnoszeniem
walizek na dworcu w Katowicach;
ojciec nie żyje, matka w areszcie, rodzeństwo na robotach w Rzeszy,
chłopiec włóczy się, nie ma dachu nad głową;
ojciec zmarł w obozie koncentracyjnym w Mauthausen, matka pracująca
nie może dziecku (10 lat) zapewnić opieki, dziecko wałęsa się i kradnie;
złe wychowanie, ojciec w areszcie, matka nie żyje, dziecko włóczy się,
nie chodzi do szkoły.
Wśród tej kategorii znaczna liczba małoletnich przebywała uprzednio w
więzieniu w Mysłowicach (Ersatz-Polizei-Gejangnis), jednej z najbardziej
bezwzględnych katowni na Zląsku.
Charakterystycznym przypadkiem skierowania do obozu 12-letniego Tadeusza
Panenkowskiego za uchylanie się od pracy był fakt, że jako pasterz
opuścił krowy".
Wnioski o umieszczenie w obozie małoletnich podejrzanych o współdziałanie
z ruchem oporu brzmiały następująco:
związany z grupą sabotażową i skoczkami spadochronowymi ze Związku
Radzieckiego, którym dostarcza jedzenie i bilety;
matka nie żyje, chłopca złapano, gdy kładł kamienie na torach
kolejowych;
obrzucenie pociągu kamieniami na trasie Myszków Poraj;
za położenie na torach kolejowych żelaznej płyty kanałowej.
Małoletnich, wobec których okupant stosował zasadę odpowiedzialności
zbiorowej, również umieszczano w obozie. Przykładem tego jest zesłanie do
obozu około 80 dzieci ze wsi Mosiny położonej w Poznańskiem, których
rodzicom zarzucano sabotaż: masowe trucie bydła i niszczenie paszy.
Liczną grupę stanowiły dzieci, których rodziców zesłano do obozów
koncentracyjnych, uwięziono, deportowano na roboty przymusowe,
rozstrzelano. Uważano, że dla uniknięcia grozby zaniedbania i braku
opieki jedynym rozwiązaniem pozostaje umieszczenie ich w obozie łódzkim.
Podawano więc następujące przyczyny:
ojciec na robotach w Rzeszy, matka w obozie koncentracyjnym w [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl aikidobyd.xlx.pl
Bezpieczeństwa Rzeszy z 28 listopada 1941 roku.
Już sama historia powstania obozu łódzkiego wskazuje na to, że nie była
to instytucja o charakterze prewencyjno-wychowawczym. Dzieci polskie
wyjęto spod wszelkiej ochrony prawnej, a do obozu wysyłano je na
podstawie nie kontrolowanych decyzji administracyjnych, opartych na
jednostronnych informacjach najczęściej policji. Decyzje podejmowano
bez orzeczenia sądu i bez określenia czasu zesłania.
Charakteru obozu w Aodzi nie należy też oceniać na podstawie jego
oficjalnej nazwy i formalnie określonego zarządzeniami normatywnymi
zadania ochrony młodzieży niemieckiej przed zaniedbaną młodzieżą polską"
lecz na podstawie stanu faktycznego, stosowanej praktyki i
rzeczywistych celów.
Reinhard Heydrich sformułował program wychowania" młodzieży następująco:
Dla młodocianych Polaków nie wchodzą w rachubę żadne środki wychowania
poza wdrożeniem do porządku, czystości i pracy. W zakresie wiadomości i
umiejętności powinni tylko tyle przyswoić, by potrafili przeczytać prostą
instrukcję pracy, zrozumieć ją i odpowiednio zastosować" 10*.
Bardziej szczegółową instrukcję w zakresie pracy niewolniczej w obozie
72
łódzkim opracowała policja kryminalna (Kriminalpolizeistelle) w Aodzi10S.
Selekcja rasowa w obozie odbywała się natomiast w myśl znanych wytycznych
Heinricha Himmlera.
Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt miał
charakter obozu koncentracyjnego w takim znaczeniu, w jakim określa je
prawo międzynarodowe, orzecznictwo norymberskie i nauka, z tą różnicą, że
był on przeznaczony dla dzieci i młodzieży narodowości polskiej, w wieku
poniżej 16 lat.
Systematyzując przyczyny zsyłania do tego obozu, dokumentacja niemiecka
sklasyfikowała je następująco: wałęsanie się" w miejscach publicznych,
brak mieszkania, uchylanie się od pracy przymusowej, podejrzenie
0 uczestniczenie w ruchu oporu, pochodzenie z rodzin odmawiających
podpisania Volkslisty, pobyt rodziców w obozie lub więzieniu albo tam
zmarłych oraz upośledzenie fizyczne i psychiczne, a także bez określonych
przyczyn.
Należy stwierdzić, że urzędowe informacje niemieckie o popełnionych przez
małoletnich wykroczeniach i występkach nie stanowią jakiegokolwiek dowodu
w sensie prawnym. Z reguły brak jest podstawowych szczegółów zarzutu, a
więc miejsca, czasu popełnionego czynu, przedmiotu
1 wartości szkody, osoby poszkodowanej itp.
Uzasadnienie wniosków o skierowanie do obozu zawierało przykładowo
następujące stwierdzenia:
chłopiec nie wykonuje swojej pracy, trudni się nielegalnym handlem,
złapano go na drobnej kradzieży;
przebywał w obozie w Mysłowicach;
nielegalnie nabył karty żywnościowe.
Pewna, nieznaczna ilość wniosków zawiera już bardziej skonkretyzowane
zarzuty, jak np.:
jest członkiem bandy złodziei i szabrowników, zajmującej się kradzieżą
kart żywnościowych i sprzedającej wykupione towary po paserskich cenach;
chłopiec wraz z bratem Franciszkiem uprawia nielegalny handel, obaj
jeżdżą w tym celu do Generalnej Guberni; matka poszukiwana przez policję
za to samo;
kradnie z innymi dziećmi owoce w ogrodach, zwłaszcza obywateli
niemieckich; matka nie troszczy się o niego, ojciec nie żyje;
nielegalne przekroczenie granicy z sumą 720 RM.
Licznie reprezentowana i charakterystyczna ze względu na niezwykle ciężką
sytuację rodzinną i bytową jest następująca motywacja:
ojciec w obozie koncentracyjnym, matka Polka ma zły wpływ na
dziewczynę, która włóczy się i dwa razy była zatrzymana przez policję;
chłopiec włóczy się i żebrze, użebrane rzeczy musi odnosić do domu,
matka nie żyje;
73
ojciec nie żyje, chłopiec włóczy się po ulicy; młodszy brat Henryk
przebywa już w obozie w Aodzi;
chłopiec włóczy się i nie chodzi do szkoły, zarabia odnoszeniem
walizek na dworcu w Katowicach;
ojciec nie żyje, matka w areszcie, rodzeństwo na robotach w Rzeszy,
chłopiec włóczy się, nie ma dachu nad głową;
ojciec zmarł w obozie koncentracyjnym w Mauthausen, matka pracująca
nie może dziecku (10 lat) zapewnić opieki, dziecko wałęsa się i kradnie;
złe wychowanie, ojciec w areszcie, matka nie żyje, dziecko włóczy się,
nie chodzi do szkoły.
Wśród tej kategorii znaczna liczba małoletnich przebywała uprzednio w
więzieniu w Mysłowicach (Ersatz-Polizei-Gejangnis), jednej z najbardziej
bezwzględnych katowni na Zląsku.
Charakterystycznym przypadkiem skierowania do obozu 12-letniego Tadeusza
Panenkowskiego za uchylanie się od pracy był fakt, że jako pasterz
opuścił krowy".
Wnioski o umieszczenie w obozie małoletnich podejrzanych o współdziałanie
z ruchem oporu brzmiały następująco:
związany z grupą sabotażową i skoczkami spadochronowymi ze Związku
Radzieckiego, którym dostarcza jedzenie i bilety;
matka nie żyje, chłopca złapano, gdy kładł kamienie na torach
kolejowych;
obrzucenie pociągu kamieniami na trasie Myszków Poraj;
za położenie na torach kolejowych żelaznej płyty kanałowej.
Małoletnich, wobec których okupant stosował zasadę odpowiedzialności
zbiorowej, również umieszczano w obozie. Przykładem tego jest zesłanie do
obozu około 80 dzieci ze wsi Mosiny położonej w Poznańskiem, których
rodzicom zarzucano sabotaż: masowe trucie bydła i niszczenie paszy.
Liczną grupę stanowiły dzieci, których rodziców zesłano do obozów
koncentracyjnych, uwięziono, deportowano na roboty przymusowe,
rozstrzelano. Uważano, że dla uniknięcia grozby zaniedbania i braku
opieki jedynym rozwiązaniem pozostaje umieszczenie ich w obozie łódzkim.
Podawano więc następujące przyczyny:
ojciec na robotach w Rzeszy, matka w obozie koncentracyjnym w [ Pobierz całość w formacie PDF ]