[ Pobierz całość w formacie PDF ]
numerów, dobrze? - Poklepała się po brzuchu.
- Co powiedziała lekarka? Czy spodziewa się jakichś komplikacji?
120
RS
Pokręciła przecząco głową.
- Wszystko przebiega prawidłowo. Podobno dwa tygodnie spędzone
w łóżku pozwoliły dzieciom urosnąć i lepiej się rozwinąć. Powinno być
dobrze, nawet jeżeli urodzą się przed terminem. I to panu, panie
mecenasie, należą się wyrazy uznania i nasza dozgonna wdzięczność. Dwa
tygodnie marudzenia, żebym położyła się wreszcie do łóżka i napiła się
mleka, robienia zakupów w sklepach dla niemowląt i kiepskich dowcipów
zrobiły swoje.
- Uważasz, że moje dowcipy są kiepskie? - udał oburzenie.
Uśmiechali się do siebie niczym dwójka zakochanych po raz
pierwszy nastolatków, gdy z pomieszczenia opatrzonego tabliczką USG
wyszła pielęgniarka.
- Zapraszam do środka, panno Fitzpatrick. Grant pomógł jej wstać.
- Może chciałbyś wejść ze mną i zobaczyć swojego imiennika?
Grant zawahał się, ale chęć zobaczenia blizniąt, dzielenia tej chwili z
Arianą okazała się zbyt silna. Nie zastanawiając się nad konsekwencjami
takiego posunięcia, skinął głową i wziął Arianę za rękę.
Gdy weszli do środka, Ariana położyła się na stole.
Lekarz niczym czarodziej zamachał magiczną różdżką nad jej
brzuchem. Co za wspaniała technologia, która pozwoli im zobaczyć
dwójkę nie narodzonych dzieci!
Czy był na to gotowy? Zanim zdążył zmienić zdanie, lekarz włączył
monitor i pokój wypełnił rytmiczny dzwięk. Po chwili dołączyło do niego
bicie drugiego, a następnie trzeciego serca. Grant nigdy wcześniej nie do-
świadczył czegoś tak cudownego!
121
RS
Tymczasem na ekranie pojawiły się dwa niewyrazne kształty, w
których po chwili dało się rozpoznać skulone maleńkie ciała.
- Dlaczego jedno jest obrócone do góry nogami? -spytał szeptem.
- Tak powinno być, wszystko w porządku - wyjaśnił lekarz. - To
dziewczynka.
- Amelka? - Grant nie krył zachwytu. Ariana uśmiechnęła się do
niego.
- A to Christopher.
- Christopher Grant - poprawił ją.
A więc tak czuł się przyszły ojciec? Radosne podniecenie połączone
z dogłębnym przerażeniem. Czy poród będzie krótki? Czy uda się uniknąć
komplikacji?
Kurczowo ściskał dłoń Ariany. Potrzebowała go, a on potrzebował
czuć się potrzebny. Bez względu na to, jak bardzo tego pragnął, nie było
dla niego miejsca w ich życiu. Zasługiwali na lepszego męża i ojca.
- Miejmy nadzieję, że mały Christopher już niedługo wezmie
przykład z siostry i ułoży się w prawidłowej pozycji. Dzieci potrafią się
odwrócić nawet w trakcie akcji porodowej.
Ariana spoważniała.
- Co się stanie, jeżeli tego nie zrobi?
- Cóż, urodzi pani poprzez cesarskie cięcie. W jej oczach widać było
przerażenie.
- Tego się właśnie najbardziej boję. Grant pragnął ją chronić.
- Nie przejmuj się. Przecież mówimy o moim imienniku, wszystko
będzie dobrze.
122
RS
Ariana przyglądała się jego szczerej twarzy. Tak bardzo go kochała!
Grant Lawson był jej ideałem. Zawsze robił to, co należy.
- Chciałabym, żeby Christopher choć trochę wdał się w ciebie.
Grant pocałował ją delikatnie w czoło.
- To miłe, co powiedziałaś. Dziękuję.
Poczują ciepło jego oddechu, a dotyk jego ust rozpalił w niej
namiętność.
Po wszystkich błędach, które popełniła, po wszystkich narzeczonych
nieudacznikach, którym usiłowała wyprostować życie, nareszcie spotkała
mężczyznę, który nie chciał od niej niczego w zamian za okazane serce.
Zresztą nie mogła mu ofiarować niczego oprócz miłości.
Nie potrafiła dłużej zachować milczenia. Jej serce przepełniała
miłość dla Amelii i Christophera oraz dla mężczyzny, który w ciągu
zaledwie kilku tygodni wcielił się w rolę ich ojca.
- Mówię szczerze, Grant. Jesteś najlepszą rzeczą, jaka nas
kiedykolwiek spotkała. - Patrzyła mu prosto w oczy. - Całą naszą trójkę.
- Przecież nie zrobiłem nic szczególnego. - Pogładził czule jej
policzek. - Ty natomiast wkrótce wydasz na świat dwójkę
najpiękniejszych dzieci na świecie.
- Gdybym mogła ponownie przeżyć swoje życie - wyszeptała. -
Gdybym mogła zmienić... [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl aikidobyd.xlx.pl
numerów, dobrze? - Poklepała się po brzuchu.
- Co powiedziała lekarka? Czy spodziewa się jakichś komplikacji?
120
RS
Pokręciła przecząco głową.
- Wszystko przebiega prawidłowo. Podobno dwa tygodnie spędzone
w łóżku pozwoliły dzieciom urosnąć i lepiej się rozwinąć. Powinno być
dobrze, nawet jeżeli urodzą się przed terminem. I to panu, panie
mecenasie, należą się wyrazy uznania i nasza dozgonna wdzięczność. Dwa
tygodnie marudzenia, żebym położyła się wreszcie do łóżka i napiła się
mleka, robienia zakupów w sklepach dla niemowląt i kiepskich dowcipów
zrobiły swoje.
- Uważasz, że moje dowcipy są kiepskie? - udał oburzenie.
Uśmiechali się do siebie niczym dwójka zakochanych po raz
pierwszy nastolatków, gdy z pomieszczenia opatrzonego tabliczką USG
wyszła pielęgniarka.
- Zapraszam do środka, panno Fitzpatrick. Grant pomógł jej wstać.
- Może chciałbyś wejść ze mną i zobaczyć swojego imiennika?
Grant zawahał się, ale chęć zobaczenia blizniąt, dzielenia tej chwili z
Arianą okazała się zbyt silna. Nie zastanawiając się nad konsekwencjami
takiego posunięcia, skinął głową i wziął Arianę za rękę.
Gdy weszli do środka, Ariana położyła się na stole.
Lekarz niczym czarodziej zamachał magiczną różdżką nad jej
brzuchem. Co za wspaniała technologia, która pozwoli im zobaczyć
dwójkę nie narodzonych dzieci!
Czy był na to gotowy? Zanim zdążył zmienić zdanie, lekarz włączył
monitor i pokój wypełnił rytmiczny dzwięk. Po chwili dołączyło do niego
bicie drugiego, a następnie trzeciego serca. Grant nigdy wcześniej nie do-
świadczył czegoś tak cudownego!
121
RS
Tymczasem na ekranie pojawiły się dwa niewyrazne kształty, w
których po chwili dało się rozpoznać skulone maleńkie ciała.
- Dlaczego jedno jest obrócone do góry nogami? -spytał szeptem.
- Tak powinno być, wszystko w porządku - wyjaśnił lekarz. - To
dziewczynka.
- Amelka? - Grant nie krył zachwytu. Ariana uśmiechnęła się do
niego.
- A to Christopher.
- Christopher Grant - poprawił ją.
A więc tak czuł się przyszły ojciec? Radosne podniecenie połączone
z dogłębnym przerażeniem. Czy poród będzie krótki? Czy uda się uniknąć
komplikacji?
Kurczowo ściskał dłoń Ariany. Potrzebowała go, a on potrzebował
czuć się potrzebny. Bez względu na to, jak bardzo tego pragnął, nie było
dla niego miejsca w ich życiu. Zasługiwali na lepszego męża i ojca.
- Miejmy nadzieję, że mały Christopher już niedługo wezmie
przykład z siostry i ułoży się w prawidłowej pozycji. Dzieci potrafią się
odwrócić nawet w trakcie akcji porodowej.
Ariana spoważniała.
- Co się stanie, jeżeli tego nie zrobi?
- Cóż, urodzi pani poprzez cesarskie cięcie. W jej oczach widać było
przerażenie.
- Tego się właśnie najbardziej boję. Grant pragnął ją chronić.
- Nie przejmuj się. Przecież mówimy o moim imienniku, wszystko
będzie dobrze.
122
RS
Ariana przyglądała się jego szczerej twarzy. Tak bardzo go kochała!
Grant Lawson był jej ideałem. Zawsze robił to, co należy.
- Chciałabym, żeby Christopher choć trochę wdał się w ciebie.
Grant pocałował ją delikatnie w czoło.
- To miłe, co powiedziałaś. Dziękuję.
Poczują ciepło jego oddechu, a dotyk jego ust rozpalił w niej
namiętność.
Po wszystkich błędach, które popełniła, po wszystkich narzeczonych
nieudacznikach, którym usiłowała wyprostować życie, nareszcie spotkała
mężczyznę, który nie chciał od niej niczego w zamian za okazane serce.
Zresztą nie mogła mu ofiarować niczego oprócz miłości.
Nie potrafiła dłużej zachować milczenia. Jej serce przepełniała
miłość dla Amelii i Christophera oraz dla mężczyzny, który w ciągu
zaledwie kilku tygodni wcielił się w rolę ich ojca.
- Mówię szczerze, Grant. Jesteś najlepszą rzeczą, jaka nas
kiedykolwiek spotkała. - Patrzyła mu prosto w oczy. - Całą naszą trójkę.
- Przecież nie zrobiłem nic szczególnego. - Pogładził czule jej
policzek. - Ty natomiast wkrótce wydasz na świat dwójkę
najpiękniejszych dzieci na świecie.
- Gdybym mogła ponownie przeżyć swoje życie - wyszeptała. -
Gdybym mogła zmienić... [ Pobierz całość w formacie PDF ]